Har du tid te å eda mango me meg?

Inni mitt håve: Å kjære barn... Å kjære-e barn, kåom hje-em, kå-å-åom hjemigjen. Det e rett før eg kutte ut heile utdannelsen å begynne å synga for meg sjøl på heiltid. Andre tankar tar øvehånd, å oppfatta informasjonen eg lese e umuligt. Eksamensforedraget som sko ha blitt skreve akkurat i dette øyeblikket blir utkonkurrert av ett stakkars blogginnlegg. Sigvart Dagsland synge, det bler for møje for meg.

Eg har ikkje fått sykla te skulen ennå. Det har blitt vanskeligt å komma seg te skulen i det sista. Tirsdag va eg sjuke, onsdag har me fri. I dag e det torsdag men forelesaren va sjuge å eg fant ikkje ut før eg satt på båten at me hadde faktisk 2 andre forelesningar og i dag. Fredag har eg avtalt fellesøving i spansk. Midt på dagen. Det falt meg ikkje inn at me kanskje hadde timar då og. Men eg ska på skulen for det på fredag. Bare at eg sykle ikkje. På mandag ska eg på universitetet. Eg fatte ikkje at eg har så ufattelig møje tid rondt meg, men ikkje klare å bruga denne tiå te å gå på skulen. I dag for eksempel så har eg masse tid. Men eg har ikkje tid te å skriva det eg må skriva. Det e bare sånn det e. Forresten så va det ikkje ett eksempel. Det va det motsatte av ett eksempel.

(Tenk, ein mango, fin mango, kjøpt på Judaberg. Heilt rå. Ligge å modne seg. Flotte mango. Meir enn ei vega, kanskje to. Godgjere seg. Eg skjere av fysste beden i dag. Ede ann opp. Ann e ikkje goe. Smage nesten ingenting. Eg trudde at den kom te å bli kjempe goe.)

Ja te bru øve mosvatnet!

Javel. Alt eg seie for tiå begynne slig. Akkurat som tankane ikkje klare å ordna seg i ein aen rekkefølge. Det e kveld, lørdag kveld å eg e allerede komt heim. Viking vant, det va fint. Dagen har i grove trekk gått me på å vaska syster mi sitt rom. Det har ikkje blitt vaska på ett par år så der fant me møje rart, blant aent ein kilometertellar te sykkel som eg har ønska meg i lang tid (te bruk i et prosjekt som går ut på å finna den aller aller raskaste veien te skulen frå leiligheten). Altså ein sykkelkilometartellar, gjemt onna fleire hundre ark, ett par skulebøker som skulle blitt levert inn i fjor, å alt muligt aent rabe . Eg synes at det e fantastisk.

Her e sykkelrutene mine. Rute 1,2 og 3. rangert frå venstre. Slik ståå e nå kjøre eg rute 2. Den e kjekkast. På torsdag ska eg finna ut kvisleis som e best. Eller, eg må vel sykla di alle tri. Då tar det straks litt lenger ti. Uansett, 2 mot 1. Eg glede meg sånn!!

Middag

Eg har begynt på høgskule, så då er det på høg tid å oppgradere språket. Eg ville egentlig bare seia det at i dag hadde eg makaroni til middag. og at eg nå kanskje kjem med nye innlegg på denne bloggen.

Stadfesting

For fysste året (på rad) blei 17. mai ein nedtur. Det va ein fin kjekk dag å dehr kjente eg at eg ikkje gadd skriva meir. Vel her ett fin bilde av Konfirmanten Kristina Lunde å kaketallekenen hu ikkje va i nærheten av å eta opp. "Bilde sensurert"

E dette ein grei plass å bu neste år??

Fleire bilder, å fytti eg har så mange mange

Jaha, her e den lokale butikken kor far e ute på handel. Her selle di det mesta å samtidigt ikkje så møje.

Åsså har me og ei gata i ein by som eg gjette på at hette Tarata.















Huset vårt. Me bur eller budde oppe heilt te venstre.















Julaftå, me har gitt snop te naboungane, di plukke opp det så datt på bakken.

Okei eg har litt tid nå så drid i at det tar litt lange ti Marie å ikkje snakk så høgt.

40 bussen, min å Torhild sin trofaste venn/buss. Her snakke me rundt rekna 1 time te dagen me kjøring så me blei godt kjent me den kronglete rutå. Torhild likte best den ant bagerste plassen der der e ein opphøyning i forbindelse me hjulå kor hu konne setta opp beinå. I vindusrutå kan me skimta gatenavn feks 25 de mayo, ei herlig lange gada som ende opp på canchaen, markedet.

Me har isje glømt deg:)

Nå va eg i Norge kaffor e det så vanskeligt å legga inn bilder eg meine ikkje så vanskelig men kaffor tar det så lange ti???

Meg å torhild: Julaftå

Vatn og karneval

Rett foer det blir ein blogg i maanen her. I dag har eg begynnt me spansk igjen. 4 timar i vegaa aa eg vett oppriktigt talt ikkje om eg orke det.

Me har feirt karneval. Eg reiste uten Torhild paa leir. Godt utstyrt me vannballongar aa varme kler blei eg me Lene aa ein gjeng me bolivianerar te foten av Tunari, det hoegaste fjellet i regionen. Me blei kjoert opp av ein c-buss te eitt groent omraade. Der maatte me ta oss oeve ei elv aa gaa eit stykke foer me kom fram te leirplassen, ett inngjerda omraade me to bygningar og ein groen, men steinitte fotballbane. Begge bygningane va fremdeles under konstruksjon saa det va litt uheldigt at det blei ei uvanligt kalde helg. Matsalen va improvisert og laga av naagen plankar te bord og naagen trebenkar i ett kaldt mur- rom/bygning uten verken vinduer eller doerer. Moetesalen, i same rom som matsalen bare avskilt av naagen kvite staaveggar, va ein enkel talarstol samt 50 kvite plaststolar. Det eg proeve aa sei e at det ligna verken paa Horve eller Utsyn. Dusjen hadde isje doer aa va saa kalde at eg vurderte det som best aa venta te di 4 dagane va gaatt me aa dusja. Men sengene va veldigt go aa eg sov godt. Kanskje me unntak av litt tidlig aktivitet i rommet. Repitisjon av samtale mellom bolivianske jenter: Ehm, frokost klokkaa 9, hm, daa sette eg klokkaa paa, um, hall 7. Da!

Som i Norge saa e der ofta konkurranse paa leirar i Bolivia aag. Me blei delt opp i grupper, aa paa tross av ein litt flau lagsangprestasjon gjekk mi gruppa seirande ut av helgaa. Som premie fekk me juice aa brus, naage som kom godt me itte ei helg paa oversukra refresco. Refresco e ein forferdelige drikk, elle det komme ann paa, men den me fekk va isje den beste.

Lite drikka eller isje, eg hadde ei kjekke helg. Men karnevalet tog isje slutt der. Neste helg, aa gjennom heile vegaa va det go gang me vannballongar, boetter aa skom. Det heila toppa seg naar me vaaga oss ner paa plazaen paa loerdagen. Daa va det paradedag me mangen timar me tradisjonell dansing i gadene. Siden me va litt seine ner te byen klarte me isje aa skaffa oss sitteplassar aa blei drivande gadelangs som lysande maalskiver for vannangrep. Den fysste timen va det utruligt loye, men saa forvilla me oss inn i ett farligt omraade midt paa plazaen. Me regnjakkehettaa godt trekkt oeve haave oppdaga me altfor seint at me spaserte frivilligt inn mellom to gjengar som heiv ballongar paa kvarandre. 3 domme, blonde jenter rett i armane paa bortimot 30 blodtoerstige bolivianske guttar. Daa e det isje aent aa gjer enn aa springa aa holda godt fast paa boksaa. Heldigvis kom me oss saann naagenlunde ut av det, men fant ut itte litt at naa va det nok lurast aa komma seg heim.

Oppsumeringaa av februar blir altsaa: vaat. Gjennom heile maanen har vannpistolarmerte bestemoedre staatt klare for aa gi oss ein dusj, aa bussvinduene har me maatt stengt for aa unngaa naagen av di mange susande vannballongane. Men naa e det slutt, aa det e godt.

Februar aa det som foelge med

I dag har me fri, aa siden me isje har fri imaaraa, har Torhild foreslaatt at me kan feira valentinsdagen. Det bler sikkert ett fint tiltak.

Disse to fystte vegene i februar har vore bra, for meg. Torhild derimot har vore sjuk, atter ein gang. Ny tur me amoeber, medisiner, bustet haar aa mange timar onna dynaa.

Eg derimot, har vert aktiv. Har reist te La Paz aa blitt hoydesjuk og har reist te Oruro aa blitt hoydesjuk. I La Paz traff eg Hanna, Marita, Marita aa Jan Ove. Det maa eg sei va ganske lenge siden og ganske kjekt. Marita Sa kjoepte seg blaa gitar aa eg fekk safarikjeks av Jan Ove. Mmm...

I Oruro kjoepte eg aa Carolina 100 ryggsekkar aa betalte blodsprisar for aa faa sova ett par timar paa ett hotellrom me vaatt dasspapir paa golvet aa ingen rull me toert dasspapir (okei, isje det at det e va ei bomba). Men, som carolina sa, det va i det minsta kabeltv, saa me fekk sitt ett par minutter av Frankenstein foer me sovna.

(Det besta med aa verr hoydesjuk e aa setta seg i bussen aa sjaa at dalane nerme seg mens eg kjenne at magen aa kroppen roe seg aa te slutt falla i soevn.)

Eg henge virkeligt ikkje samen. Ka merr? Lista.

Klyppt to lusete, men soete ongar
40 loppestikk
Snart tom for egen litteratur, lese uvanlige boeker
3 kinobesoek paa ei vega
Endeligt faatt kjopt fotballsko aa linser
Det regne moeje

Naar du ein gang...

Det maatte jo skje ein gang, men naar det naa har skjedd e eg redd det oeke sjansen for at det kan skje ein gang te. Eg har mista mobilen min. I Puerto Suarez, samme dag som me sto opp klokkaa 5 for aa staa i koe for aa faa tag i billettar te the train of death. Foelelsen e saa rar, borte vekk. Uten at eg har merka naagen ting. Tvile paa at ann blei stjaalen, eg har nok bare lagt ann fra meg ein plass. Enten i billlettlukaa eller paa ei internettsjappa. Torhild har heller ikkje naagen mobil som fungere, saa naa staar me ganske bart.

Saa det va ein bra start paa 2 og ein halv maane te i Bolivia. Me har blitt aldeles skjemt vekk i utlandet. Vanvittig god mat, gode hygeniske forhold og bussar som gaar paa tiaa. Det e saa utruligt store forskjellar mellom landaa, Bolivia har saerpreg. Ein kan lukta at ein naerme seg paa avstand.

For aa spara penger har me brukt ganske lange tid paa heimreisaa. Fra Rio de Janeiro brukte me 28 timar paa buss te den bolivianske grensaa. Framme i foer nevnte Puerto Suarez maatte me venta ett doegn paa aa komma oss me ett tog som tok 21 timar. Strekningen e egentlig ikkje saa lang, men toget gaar bare i 40 km i timen. Naa e me i Santa Cruz kor me ska drikka litt juice aa spisa litt godt foer me reise te Cochabamba med nattbuss.

Eg satt aa tenkte i nattaa, paa toget, at viss det komme ei sorte enka naa saa doer eg (faar ein ikkje behandling innen 4 timar har ein ingen sjangs). Det e ein ganske lammande tanke naar du ser alle mulige slags insekt krypa inn og ut av vinduet som e vidt aapent fordi det e saa varmt. Men eg sov godt, som vanligt, aa endte bare opp me ett par nye, forhaapentligvis ufarlige myggstikk.

Bussssss...

Me e naagen tutler paa aa ta valg. Det resultere i ein del fram aa tebage me buss aa ein del stirre-ut-i-loftaa pausar for aa sleppa aa gjer naage. Me e paa grensaa te Brasil me naagen fossefall aa proeve aa faa naagen te aa kjoera oss te Rio. Eg har forresten faatt ein liden ting for det der me buss. Di e saa utruligt fine, aa derfor (logisk nok) sinnsjukt goe aa sova i. Paa sist tur blei me servert vin i steppglas og karamellpudding i tillegg te at me fekk baade puta og teppe. Aircondision, ah eg droemme om desse nettene naar eg ligge i oeverste koyseng paa ett 8 mannsrom. Lure paa koss bussen blir i maaraa. Debe ser bueno.

Visste dokk at Torhild lige aa gaa i matbutikkar aa sjaa paa maden, gjerna i timasvis? Hm, det har vertfall eg erfart.

(Klokkaa e halv ti aa det e oppimot 30 grader i rommet. Kveldens oppgava bler aa styrta ei 2 litars flaska me vatn.)

C og A

Som hu sa Margit, Buenos Aires e ein slags blanding av London, St. Petersburg aa Paris. Store gater aa bygningar, litt avstand aa mange mange mennesker. Eg har saa utruligt mange bilder i haave mitt naa. Ein mann som gjer fra seg temmeligt aapenlyst i ein park, ett tvillingpar som jage duer, ein gammal og ein ung mann som sove sammen paa graset. Aa ikkje minst Torhild i ivrig tangodans i gadene.

Me har vert her i 5-6 dagar, saa naa har me flytta ud av hostellet aa vente paa baat te Montevideo. Der ska me bada aa slappa av. Det e utrulig gudd me sommarferie to ganger i aaret, savne isje vinter. Men salte saa eg svir paa bagen, eg savne aa isje gjer det. Mauraa i parken paa siaa av busstasjonen bide nesten liga gale som di i Sogn og Fjordane gjorde daa eg sette meg i ei tua paa blaaberjakt her om sommaren. Vel, saa lenge, saa vel. Glede meg te di neste dagane aag eg.