Vatn og karneval

Rett foer det blir ein blogg i maanen her. I dag har eg begynnt me spansk igjen. 4 timar i vegaa aa eg vett oppriktigt talt ikkje om eg orke det.

Me har feirt karneval. Eg reiste uten Torhild paa leir. Godt utstyrt me vannballongar aa varme kler blei eg me Lene aa ein gjeng me bolivianerar te foten av Tunari, det hoegaste fjellet i regionen. Me blei kjoert opp av ein c-buss te eitt groent omraade. Der maatte me ta oss oeve ei elv aa gaa eit stykke foer me kom fram te leirplassen, ett inngjerda omraade me to bygningar og ein groen, men steinitte fotballbane. Begge bygningane va fremdeles under konstruksjon saa det va litt uheldigt at det blei ei uvanligt kalde helg. Matsalen va improvisert og laga av naagen plankar te bord og naagen trebenkar i ett kaldt mur- rom/bygning uten verken vinduer eller doerer. Moetesalen, i same rom som matsalen bare avskilt av naagen kvite staaveggar, va ein enkel talarstol samt 50 kvite plaststolar. Det eg proeve aa sei e at det ligna verken paa Horve eller Utsyn. Dusjen hadde isje doer aa va saa kalde at eg vurderte det som best aa venta te di 4 dagane va gaatt me aa dusja. Men sengene va veldigt go aa eg sov godt. Kanskje me unntak av litt tidlig aktivitet i rommet. Repitisjon av samtale mellom bolivianske jenter: Ehm, frokost klokkaa 9, hm, daa sette eg klokkaa paa, um, hall 7. Da!

Som i Norge saa e der ofta konkurranse paa leirar i Bolivia aag. Me blei delt opp i grupper, aa paa tross av ein litt flau lagsangprestasjon gjekk mi gruppa seirande ut av helgaa. Som premie fekk me juice aa brus, naage som kom godt me itte ei helg paa oversukra refresco. Refresco e ein forferdelige drikk, elle det komme ann paa, men den me fekk va isje den beste.

Lite drikka eller isje, eg hadde ei kjekke helg. Men karnevalet tog isje slutt der. Neste helg, aa gjennom heile vegaa va det go gang me vannballongar, boetter aa skom. Det heila toppa seg naar me vaaga oss ner paa plazaen paa loerdagen. Daa va det paradedag me mangen timar me tradisjonell dansing i gadene. Siden me va litt seine ner te byen klarte me isje aa skaffa oss sitteplassar aa blei drivande gadelangs som lysande maalskiver for vannangrep. Den fysste timen va det utruligt loye, men saa forvilla me oss inn i ett farligt omraade midt paa plazaen. Me regnjakkehettaa godt trekkt oeve haave oppdaga me altfor seint at me spaserte frivilligt inn mellom to gjengar som heiv ballongar paa kvarandre. 3 domme, blonde jenter rett i armane paa bortimot 30 blodtoerstige bolivianske guttar. Daa e det isje aent aa gjer enn aa springa aa holda godt fast paa boksaa. Heldigvis kom me oss saann naagenlunde ut av det, men fant ut itte litt at naa va det nok lurast aa komma seg heim.

Oppsumeringaa av februar blir altsaa: vaat. Gjennom heile maanen har vannpistolarmerte bestemoedre staatt klare for aa gi oss ein dusj, aa bussvinduene har me maatt stengt for aa unngaa naagen av di mange susande vannballongane. Men naa e det slutt, aa det e godt.