Naar du ein gang...

Det maatte jo skje ein gang, men naar det naa har skjedd e eg redd det oeke sjansen for at det kan skje ein gang te. Eg har mista mobilen min. I Puerto Suarez, samme dag som me sto opp klokkaa 5 for aa staa i koe for aa faa tag i billettar te the train of death. Foelelsen e saa rar, borte vekk. Uten at eg har merka naagen ting. Tvile paa at ann blei stjaalen, eg har nok bare lagt ann fra meg ein plass. Enten i billlettlukaa eller paa ei internettsjappa. Torhild har heller ikkje naagen mobil som fungere, saa naa staar me ganske bart.

Saa det va ein bra start paa 2 og ein halv maane te i Bolivia. Me har blitt aldeles skjemt vekk i utlandet. Vanvittig god mat, gode hygeniske forhold og bussar som gaar paa tiaa. Det e saa utruligt store forskjellar mellom landaa, Bolivia har saerpreg. Ein kan lukta at ein naerme seg paa avstand.

For aa spara penger har me brukt ganske lange tid paa heimreisaa. Fra Rio de Janeiro brukte me 28 timar paa buss te den bolivianske grensaa. Framme i foer nevnte Puerto Suarez maatte me venta ett doegn paa aa komma oss me ett tog som tok 21 timar. Strekningen e egentlig ikkje saa lang, men toget gaar bare i 40 km i timen. Naa e me i Santa Cruz kor me ska drikka litt juice aa spisa litt godt foer me reise te Cochabamba med nattbuss.

Eg satt aa tenkte i nattaa, paa toget, at viss det komme ei sorte enka naa saa doer eg (faar ein ikkje behandling innen 4 timar har ein ingen sjangs). Det e ein ganske lammande tanke naar du ser alle mulige slags insekt krypa inn og ut av vinduet som e vidt aapent fordi det e saa varmt. Men eg sov godt, som vanligt, aa endte bare opp me ett par nye, forhaapentligvis ufarlige myggstikk.